เครื่องบินอวกาศที่พัฒนาโดยนาซา

NASA เลือกโบอิ้งจากเมืองซีลบีช รัฐแคลิฟอร์เนียในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2541 สำหรับการเจรจาที่นำไปสู่ข้อตกลงระยะเวลาสี่ปีเพื่อพัฒนาและบินทดสอบวงโคจร เครื่องบินอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้จะสาธิตเทคโนโลยีโครงเครื่องบิน ระบบขับเคลื่อน และปฏิบัติการ 41 รายการ โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดต้นทุนการบินอวกาศลงอย่างมาก X-37 สามารถนำขึ้นสู่วงโคจรโดยกระสวยอวกาศหรือปล่อยโดยจรวดที่ใช้แล้วทิ้ง Susan Turner ผู้จัดการโครงการ X-37 ของ NASA's Marshall Space Flight Center ในเมือง Huntsville รัฐ Ala กล่าวว่า "เราต้องทำให้การขนส่งในอวกาศมีราคาย่อมเยาและเชื่อถือได้มากขึ้น หากเราต้องการเปิดทางสำหรับการสำรวจและการค้าในอนาคต" พัฒนาเทคโนโลยี ลดต้นทุน และเพิ่มความน่าเชื่อถือ" เธอกล่าว "เทคโนโลยีที่ได้รับการพัฒนาในห้องปฏิบัติการและการทดสอบภาคพื้นดินสามารถนำไปสู่ความพร้อมในระดับถัดไป นั่นคือการบิน" Ron Prosser รองประธานฝ่าย Advanced Space and Communications ของ Boeing Phantom Works in Seal กล่าวว่า "ศักยภาพในการใช้งานเชิงพาณิชย์และการทหารที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ในตลาดยานอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้สำหรับเทคโนโลยีเหล่านี้ ชายหาดแคลิฟอร์เนีย ภาครัฐ-อุตฯจะแบ่งค่าใช้จ่ายโครงการคร่าวๆ 50-50 กองทัพอากาศมอบเงิน 16 ล้านดอลลาร์เพื่อสาธิตเทคโนโลยีที่จำเป็นในการปรับปรุงยานอวกาศทางการทหารในอนาคต X-37 มีขนาดความยาว 27.5 ฟุต ปีกกว้างประมาณ 15 ฟุต มีช่องทดลองยาว 7 ฟุตและเส้นผ่านศูนย์กลาง 4 ฟุต รูปร่างของมันคืออนุพันธ์ของ X-40A ขนาด 120 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นยานเกราะไร้กำลังของกองทัพอากาศที่ออกแบบและสร้างโดยโบอิ้ง เครื่องบินอวกาศ ซึ่งปล่อยจากเฮลิคอปเตอร์และทดสอบการร่อนในปี 1998 X-40A ซึ่งไม่มี X วัสดุป้องกันความร้อนขั้นสูง เครื่องยนต์จรวด ช่องทดลอง และระบบยานอวกาศอื่นๆ ของ -37 จะได้รับการทดสอบการตกจากเครื่องบินบรรทุก B-52 เพื่อลดความเสี่ยงก่อนที่จะมีการทดสอบเพิ่มเติมกับ X-37 X-37 ที่ไม่ใช้นักบินจะเป็นยานสาธิตจรวดนำกลับมาใช้ใหม่ได้ลำแรกของนาซาที่บินได้ทั้งในวงโคจรและสภาพแวดล้อมกลับเข้าที่ ปฏิบัติการด้วยความเร็วสูงถึง 25 เท่าของความเร็วเสียง เครื่องสาธิตเทคโนโลยี X-33 และ X-34 ของ NASA อยู่ในวงโคจรต่ำและทำงานด้วยความเร็วที่ต่ำกว่า หลังจากติดตั้ง X-37 แล้ว เครื่องจะอยู่ในวงโคจรนานถึง 21 วัน ทำการทดลองต่างๆ ก่อนกลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศและลงจอด กำลังศึกษาสถานที่หลายแห่งเพื่อหาจุดลงจอด การประกอบ การผสานรวม การตรวจสอบ และการทดสอบมีการวางแผนที่โรงงานของโบอิ้งในปาล์มเดลและซีลบีช รัฐแคลิฟอร์เนีย ในปี 2543 และ 2544 การทดสอบการบินแบบไร้กำลังครั้งแรกของ X-37 จาก B-52 นั้นมีแผนในฤดูใบไม้ร่วงปี 2544 ที่ฐานทัพอากาศ Edwards รัฐแคลิฟอร์เนีย การทดสอบวงโคจรสองครั้งมีกำหนดในปี 2545 เป้าหมายของ X-37 และผู้สาธิตเทคโนโลยีที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้อื่นๆ ของ NASA คือ เพื่อลดต้นทุนในการขึ้นสู่อวกาศจาก 10,000 ดอลลาร์เป็น 1,000 ดอลลาร์ต่อปอนด์ในขณะที่เพิ่มความน่าเชื่อถือ ทีมรัฐบาล X-37 นำโดย Marshall Center รวมถึงศูนย์วิจัย Ames ของ NASA, Mountain View, Calif.; Kennedy Space Center, Fla.; Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Md.; ศูนย์วิจัยแลงลีย์, แฮมป์ตัน, เวอร์จิเนีย; และศูนย์วิจัยการบิน Dryden และศูนย์ทดสอบการบินกองทัพอากาศสหรัฐ ฐานทัพอากาศ Edwards ทีมอุตสาหกรรม X-37 นำโดย The Boeing Co. of Seal Beach สิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ของโบอิ้งที่เข้าร่วมในโปรแกรมตั้งอยู่ในฮันติงตันบีชและปาล์มเดล แคลิฟอร์เนีย ซีแอตเทิล และเซนต์หลุยส์